Sözlerin Hüzün Kokuyor Şiiri - Cemile Tekir

Derinlerden gelen bir sızı gibi,
her cümlede yaralar açılıyor içimde.
Her hecede biraz daha eksiliyorum.
Sis gibi çökmüş acılar bulutlara.
Güneşim doğmuyor artık.
Sözlerin hüzün kokuyor..
🍃🕊🍃
Bir örümcek ağı gibi sarılmışım,
tutsak kalmışım sessiz bir kuytuda.
Oysa yola revan olmuştum.
Adımlarım sağlam, umutlarım taze.
Düşe kalka yürüdüğüm bu yolda,
yorgun adımlarım ardımda iz bıraktı..
Yollarım hüzün kokuyor..
🍃🕊🍃
Şimdi kaybolmuş gibiyim.
Kendi yolumda yitip gitmişim.
Sokak lambaları karanlığa boyun
eğdiğinde,
yine aynı gölgeler sardı beni..
Kendimden kaçmak istedim..
Kaçamadım.
Benliğim hüzün kokuyor..
🍃🕊🍃
Ağaçtaki kedi gibi sırnaşırdım hayata.
Kestiler dallarımı sonbaharda.
Büküldü belim, kaldıramaz oldum.
Ve ben bu yükü ne zaman taşır oldum?
Dallarım hüzün kokuyor..
🍃🕊🍃
Gecenin sessizliğinde yankı buldu
sessizliğim..
Bir yıldız kaydı uzaklardan,
bana değmeden..
Kendimi bulmak için yitirdim kim varsa..
Bir ben kalana dek,eksildim her şeyden..
Eksildikçe ağırlaştı içimde o yük.
Yine de sarıldım her defasında
bana göz kırpan yıldızıma..
Gecelerim hüzün kokuyor.
🍃🕊🍃
Bir ağaç gibi kök salmak
isterken toprağa,
rüzgar vurdu dallarıma,devrildi usulca.
Kalkamadım yerden ,kaldım öylece.
Sahi,ne zaman böyle çorak oldum?
Kırılan dallarımın ucunda
eski hayallerim.
Kuruyan yapraklarına
son bir nefes çektim..
Sarıldım hatıralarıma,
yakıp içtim her birini.
Anılarım hüzün kokuyor..
🍃🕊🍃
Bir sigara yakıyorum şimdi,
Varlığıma,yokluğuma,yalnızlığıma…
Bu gri duman yükselirken göğe,
Her nefeste içime doluyor acısı,
Ve ben,kendimi o kokuda kaybediyorum.
Kederim hüzün kokuyor..
🍃🕊🍃
Ve şimdi,
ellerimde kalan külden bir avuç.
Bu karanlık deryada,yolunu bulur mu hiç?
Yine de bir umut tükenmiş değil içimde.
Belki bir sabah,belki bir başka bahar.
Doğar güneşim yeniden,
özgür bırakır beni,bırakırsa..
Varlığım hüzün kokuyor...
Yokluğuna..
Yokluğuma...
🍃🕊🍃
12.11.2024