Söyle o zaman ey nadide çiçek!
Ne olur, sen bari söyle!
Şimdi hangi mevsimindesin,
Neredesin, kiminlesin?
Hangi sarhoşun mezesisin?
Söyle, gözlerimin ışığı!
Bitmeyen umudum,
Gönlümün feri fesi...
Söyle yine sen söyle!
Şimdi hangi vefasızın gönlündesin?
Kimlerin içini serinletiyor gülüşün?
Hangi sahte baharın sabahısın artık?
Kime doğuyor güneşin, benden önce?
Ben ise solgun bir akşam gibi beklerim,
Rüzgârda savrulan yaprak misali.
İçimde bir ömür eksiliyor sessizce.
Söyle, hangi yalanın süsü oldun bu gece?
Hangi gülüşe sattın eski sözleri?
Seninle kurduğum hayalleri,
Kimlerin rüyasında harcadın, söyle?
Ben sustum, gözlerimle konuştum sana,
Geceler boyu düşlerimde ağırladım.
Bir kere dönüp bakmadın ardına,
Oysa ben her nefeste seni çağırdım.
Kalbimden söküp attığın o umut,
Şimdi kimlerin avuçlarında yeşerir?
Ben yanarken sessizce küle dönüp,
Sen hangi gözlerde bahar serinliğisin?
Yine de gel…
Bir kez olsun gerçeği söyle,
Sustukların mı ben oldum yoksa?
Yoksa hiç var olmadım mı sende?
S.GÖL
Kayıt Tarihi : 11.8.2024 17:52:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!