Sözcükler Kalsın (kan Kadar Ağır)

Kara toprağa teslim ettim umutlarımı
Bütün kelimelerim gömüldü mezar taşlarına
Dudaklarımda yarım kalmış ahlar var
Göğe yükselen duman gibi, sonsuz

Gözlerimde biriken her damla yaş
Bir şehidin mezarına düşen gece çiçeği
Ne sussam, ne haykırsam içimdeki fırtına
Yıkıldı yılların hatırası, kaldı sadece suskun

Ayazın soğuğunda titrerken bedenim
Yaralarım kanat açar, yara izi olur geçmiş
Hiçbir sabah doğmaz kalbime artık
Gecelerse mezar taşım, sessiz ve unutulmuş

Sevgi dedikleri, zincir vurmuş ellerime
Aşksa, kuru bir fısıltı, boğazıma takılan kıl
Vazgeçtim beklemekten, vazgeçtim inanmaktan
Karanlık çemberin içinde kıvrandım, kayboldum ben

Bir kere bile sormadı dünya
Neden bu kadar kırgın, neden bu kadar yorgun
Benim hikayem, herkesin aynasında
Beni okuyan ağlasın, çünkü bu şiir kan kokar

Gözlerin dolsun, ellerin titresin
Sigara dumanı gibi kararsın ciğerlerinde
Bırak ağlasın dünya
Çünkü bu sözler, ölümü değil hayata dair yeminler