Kış mevsimli bir yüreğin
Gecemsi bir sevdanın
Yılgın ve bitkin ağır işçileridir
Sözcükler!
Ah zavallı sözcükler!
Ne kadar da üşümüşler
Nasıl da İtip kakıyorlar birbirlerini
Yürek eşiğinden içeri süzülüp ısınabilmek
Gecemsi sevdaya
Yıldız tozu kadar umut katabilmek için…
Son arzusudur
Maviye çalan umudu yaşatabilmek
Bu yüzdendir
Yeniden yenilenen sana varabilme çabası
Kaç kerelerce ölüyorlar
Ölüp ölüp yeniden diriliyorlar
Boynunu büken
Yılgın sözcükler!
Harflerce harfler katleden
Bir yandan da katledilen sözcükler!
Her defasında eşiğinde kalakaldıkları için
İsyan bayrağı ellerinde
Her biri ayrı ayrı
İntihara meyilli sözcükler!
Kayıt Tarihi : 16.6.2017 06:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
