Sözcükler Şiiri - Ümit Kurtuluş Karakuş

biz, farkli sekilde yazilan,
es anlamli sozcuklerdik..
birimiz daha vurgulu, dolu doluydu..
biri sessiz, narin..

sozlukte ust uste koyamadilar bizi,
ama yanyanaydik.
hep ayni seyi anlatmaya calistik..

kisa cumlelerde kullanamadilar bizi,
agirdik..
hep uzun uzun andilar..

az farkli degildik okunurken,
daha gercekti biri, sade..
digeri daha bi sairane..

adimiza sarki yazmadilar belki ama,
cok sarkiya hayat verdik..

ozel anlamlar da vermediler bize..
mumkun mertebe, siradandik..

hic buyuk harflerle baslamadik..
hep goz onunde, goze batmadan yasadik..

onumuze sifatlar alamadik ama,
cumle sonlarina da konmadik..

bircok kelimeye hayat verdik, tamamladik..
birbirlerini tamamlayamazlar dediler,
cok virgullerle, noktalarla ayrildik..
ama iyi de oldu hic birbirimizin onunde durmadik..

biz,farklı şekilde yazıldık,
ama hep aynı anlamı taşıdık..

kifayetsiz kaldigimiz da oldu..
cok sey anlattigimiz da..

biz,
duyuldugunda iz birakan adamlardik,
adam gibi de arkadastik..