Söz Uçurumu Şiiri - Mustafa Uzğuç

Söz Uçurumu”
Dillerden süzülen cümleler çırılçıplak
Ama kulaklar giyinik yalanla
Ne dediysem, başka şey anladılar;
Çünkü herkes, sadece kendini duyar.
Çocukken sessizlikte büyüttüm umutları,
Bir kibritin başındaki şiir gibi
Kıvılcım olsam da,
Rüzgâr hep başka tarafa savurdu beni.
Bir duvar ördüler:
Harç niyetine suskunluk,
Tuğla niyetine korku koydular.
Ardında kalan ben miydim,
Yoksa öte taraf mı gerçekti?
Konuşmadım çoğu zaman.
Sözcükler dövülüyordu sokaklarda,
Her hece bir kurşun gibi dönüyordu geri
Kalbime, beynime, ismime.
Sevmedim söylediklerini.
Çünkü kelimeler ölmüştü;
Ya satılmıştı ya unutturulmuştu
Yüksek sesle söylenen her şey.
Şimdi
Biri kalkıp “özgürlük” dese,
Önce hangi mezardan çıkaracağız anlamını?