Söz Özü Yolculuklarım Şiiri - Sevgi Gül ...

Nane olmak, maydanoz olmak kimseyi büyütmez, yüceltmez!..

Kimseye yama olmamak, kendin olmaktır!..
/
Dilini süsleyerek barbie olacağına,
Harbi olmak yeğdir...
/
Kendiniz dışında, asıl başkalarına dua edebilmek kalbe nimet. Kırılıp, darıldığınıza bile dua ediyorsunuz ya, işte o kalbe bambaşka bir haz vermekte...
/
Şiirden ninnilerle
Ellerimi kalbime götürüyorum...
/
İnsanı güzel kılan: özündeki saf sevginin gönlüne, kalbine, zihnine, gözlerine, yüzüne olan bitimsizliğidir... Sözün özü sen sende var ol önce...
/
Kalp kalbe, cümle sahibine yakışmalı...
/Yıldızlar ayaklarıma basamaklar olsa
Hiç gelmesen yeryüzüne
Gündüz güneşe kaybolup
Gece gözlerinde belirsem...
/
Yokluğun gölgemde alev...
/
Rüyasında
Kendinden önden önden gider mi insan?
Gidermiş meğer...
Gündüze düşüyor bir bilmece
Hece hece
Ben yine kaçak düşüncelerden
Cevap peşimde mi yine
Gidiyorum işte kendi halimde
Benden istenen nedir ki
Ayaklarıma dikenli güller serilmekte
Beni uykuya gitmeye tedirgin etmekte...
/
Ben kendimde iyileşiyorum
Mana denen merhemle...
/
İçime gelenlerin ilk karşılaştıkları benim çocuk yanım
İnsana çocuk masumiyetinden bihaberseniz yaklaşmayın...
/
Sayıp sayıştırandan daha çok
Dilini bala sokup zehir akıtanlardan tiksindim...
/
Yetmeye çalışma
Tamamlanmaya bak!..
/
Şiir, kalbin kendini ifade etme şeklidir...
/
Yarası açıkta kanayan insana toz toprak olmaya gelirken, merhametini nereye gömdün? diye sormadan edemiyor insan....
/
Kollar yarına açılır kalben...
/
Dünün öğüdün olsun....
/
Kendine nasihat etmeyen, yanlışını da doğru farz eder...
/
Kollarım güllere dal...
/
Kalp, dallarına kendi türküsünü söyler...
/
Zirveye mi çıkmak istiyorsun? Alçak gönüllülüğün dağı ne güne duruyor!..
/
/Görünür olmaya başlar duada bir inci tanesi, okyanustan çıkıp gelen; içinde umman taşıyan...
/
Ruhundan umman taşmalı insan...
/
Yazmak: ruhunu kitaplaştırmak...
/
Kendini erdemli olmaya yetiştirme, son nefese kadar sürmesi gereken bir eylemdir.
Bu yüzdendir ki, herkes kendini yetiştirdiği kadardır...
/
Çoğunun kursağında bir şiir kalmış;
Kalemim, çekip alalım bu gamı...
/
Netleşmek yolunu aydınlatmaktır.
Güneşin kalbine yağsın yağmurum...
/
Düşlerimi çektirdim kaleme
Kalbim hiç acımıyor...
Bir çocuksa kalbiniz
Yeni düşler yoldadırlar...
/
Aldığım nefes şiir artık bana...
/
En cimri insan: karşısındakine, sevgisi ve merhameti kıt olandır!..
/
Aşk, kalbini ruhuna alanın işidir; bu da herkesin harcı değil...
/
Ruhuyla var olmayan, elbiseden ibarettir!..
/En büyük statü çiğlikten kurtulmaktır erdemle; gerisi dünyalık hikaye...
/
Varlığımız Gazze'ye yokluğumuz!..
İnsanlığa elin kolun bağlıysa, özgür değilsin!..
/
Nirvanaya ulaşan kalem
Hüznüme güneşi getirmiş...
/
Şiiri reçeteye merhem diye yazdım; daha da yaralandım...
/
Akıldan ziyade vicdana ihtiyacımız var...
/