Söz Ehline Düşer Şiiri - Mercan Demir

Söz Ehline Düşer

Sözün kalemi ehline uymadıkça,
Yazar, çizer, bozar, karalar sayfayı.
Düşler sarar yorgun zihinleri,
Bir anlam arar her harf, her kıta.

Eğer sevgi değilse rehber o kalemin,
Ve hikaye değilse doğrunun sesi,
Sözcükler savrulur rüzgârda,
Yalnızlığa döner her cümle, her dize.

Bir nazar gerek doğru yola,
Bir umut gerek güzel iletilere,
Ki söz can bulsun, ışık olsun,
Ve yüreklerde yeni baharlar açılsın.

Kalem ehline varmadan yollara,
Mânâ kırılır her yanlış adımda.
Nice kelâm var, sesi gür, özü yok,
Nice suskunluk var, bir ömür sığdırır da.

Söz, ehlinin elinde bir sır olur,
Ateş de olur, su da — vakti gelince.
Cahilin dilinde zehirden keskin,
Âlimin gönlünde merhemdir düşünce.

Söz bir nimettir, ağızda pişmeli,
Kalpten geçmeli, lâyıkça düşmeli.
Duymazsa gönül, yazsan da beyhude,
Kuru bir yaprak misali düşmemeli.

Mercan Demir
3.9.23