Varlığın,
en karanlık gecemin kutup yıldızıydı,
Yokluğun,
en aydınlık günüme çöken zifiri karanlık.
Gözlerin,
kalbimin en derinlerine kazınan bir düştü,
Sesin,
ruhumun en ücra köşelerine işleyen bir fısıltı.
Ve şimdi, aşkımız böyle tarifsiz bir mucizeyken,
Neden bu acımasız veda?
Kayıt Tarihi : 19.3.2025 12:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!