Söylemeyin Memleket Türküleri

süreç, süreç, süreç…

yanındayım, karşıyım,
tarafım, karşı tarafım…

kime söylesem, kimlere söylesem
nereye gitsem, nasıl gitsem…

kaçsam mı
ortalara mı düşsem…

ne çok yalan söylediniz
ne çok sahtekarlıklar yaptınız…

yalandı işssizliğiniz
yalandı yurtsuzluğunuz…

havalar hep size güzeldi

yalandı güçsüzlüğünüz
yalandı kimliksizliğiniz…

havalar hep size güzeldi

yalandı kimsesizliğiniz
yalandı yersizliğiniz…

havalar hep size güzeldi

dağlarım, ovalarım
kırlarım, çayırlarım
dediklerini “turist ömer” misali
gezenlerdi şimdi
memleket hasreti çekenler
nasıl da yalandı sizin ülke söyleminiz
nasıl da kaçmıştınız o ülkeden…

şimdilerde esir alınmıştı çoktan
şimdilerde teslim alınmıştı çoktan…

ne de güzel okuyordunuz
uzaktan gazel…

“dağlarına bahar gelmişti…”
evet bir başka bahara kalmasın diyeydi
gelen bahar çoktan ayaza dönmüştü
açan çiçekler nasılda işbirlikçiydi…

sustunuz, kaçtınız, gelmediniz
yalnız bıraktınız ülkenizi
yalnız kaldınız
oysa çoktan bir kere daha
sömürgecilerin ellerinde kaldı o ülke…

geçin bu lafları
geçin bu gazalleri…

bu bir yol ayrımıdır
ya varsın
ya yoksun…

bu bir yol ayrımıdır
ya savaşırsın özgür olursun
ya karışırsın esir olursun…

bu bir yol ayrımıdır
ya kaçarsın ülkenden
ya da sarılırsın ülkene…

esaretinide kıracak olan
vatansızlığınıda kıracak olan
sürgünlerini de kıracak olan
çelik bir iradedir…

sarılmalısın sıkı sıkıya
kavramalısın yiğitçe
bu son savaş
ve bu son savaşı
taçlandırmalısın zaferinle…

kandırmayın kimseyi
aldatmayın kimseyi
karıştırmayın
akılları, gönülleri…

dürüst olun
yiğit olun
kaçtığınız, korktuğunuz
her gün daha köleleştiniz…

köylerinin, kasabalarının
yollarını bilmeyenler
söylemesin memleket türküsü
koşun koşun yazlıklıklarınıza
çalın popunuzu, arabeskinizi…

almayın ağzınıza memleket türkülerini…

yıkılırken, yakılırken,
katledilirken, yokedilirken…

korka korka kaçıp kaçıp
nasıl da sindiniz o fare deliklerine
nasıl da besledi sizleri burjuvazi
nasılda beslendiniz
kapitalizmin kırıntılarıyla…

okumayın gazelde
yakışmaz türküde size…

acıların, açlıkların,
yoksullukların, esaretin içinde
kıvranırken halkın
beslendin ha beslendin
kapitalizmin kırıntılarıyla…

şimdi mi aklına geldi
komünist olduğun…

şimdi mi aklına geldi
kürt olduğun…

şimdi mi aklına geldi
kızılbaş olduğun…

dağ, taş, toprak
hava, su, çiçekler
böcekler, yaylalar
hepsi hepsi yerinde
hiç biri yerinden oynamadı
ya sen, neredesin
korkunun pençesine düşmüşsün
ya aç kalırsam
ya işsiz kalırsam
ya esir kalırsam
ya kaybedersem elimdekileri
nasılda sinmişsin
fare deliklerine

vur vura bildiğin yerden
süreç ha süreç diye
bas naralarını

herşey oysa ortada
gençlerimiz var
kadınlarımız var
yaşlılarımız var
işçilerimiz var
köylülerimiz var
ya sen ya sen

olmadığın dağlar
koklamadığın çiçekler
görmediğin bahar
senin dedğildir
kapitalizmin verdiklerini
sahiplendiğin gibi sahiplenemezsin

hepsinin sahibi var
sen merak etme

bindiğin arabalar
harcadığın paralar
yaşadığın evler
kalsın sende

bırakın dağlarımızı, ovalarımızı,
kırlarımızı, yaylarımızı
bırakın baharımızı…

değişmezsiniz değişmezsiniz
biliriz, ne malınızı ne de mülkünüzü
doğduğunuz, büyüdüğünüz
hiçbir yere değişmezsiniz
ne de güzel yalanlar söylersinz
nasıl da masumdur oysa
o bahar ve tüm çiçekleri

kandırdıklarınızı saymazsak
doymadınız değil mi
hala doymayacaksanız değil mi
ne de büyükmüş kapitalizmin kırıntıları
yiyin ha yiyin

atalarınıza da sahip çıkarsınız
sayın bakalım
babanızın, dedenizin
dedenizin de dedesinin isimlerin
yok değil mi sayamadınız değil mi

birde armağan oldu size
bu topraklar atalarınızdan
bu nasıl bir soytarılıktır
bu nasıl bir aymazlıktır
ellerindeki üç tapu mudur
armağanın belgesi
yoksa taşına toprağına
sıkı sıkı sarılmakm mıdır

ne bir şiir
ne bir öykü
ne bir roman
ne bir beste
ne bir tablo
ne bir müzik
ne bir söz
ne bir duygu
ne bir düşünce
koymadan yasla ha yasla
sırıtını kapitalizmin kırıntılarıa
onlardı seni konuşturan
onlardı seni besleyen

söylemeyin memleket türküleri

HASAN HÜSEYİN BEYDİL
21.04.2013 18:00:28