Söylemediklerin ve söyleyemediklerim

Laf öyle bir tükenmiş ki
Cümlelerini valizine koyup bir hışımla çıktın kapıdan
Hayal kırıklığıyla
Büyük bir pişmanlıkla
Bahara merhaba diyen bir çiçeği çizmelerinle ezmiş olmanın verdiği suçlulukla

Benim de söyleyemediklerim vardı
Çocukluğumdan beri
İçimde saklambaç oynardı
Bir tarafta naif, saf, dünya realitelerini görmeyecek kadar toy, sevgi pıtırcığı, iyilik meleği…
Diğer tarafta ‘Susturmuşlar bizi evladım’ diyecek kadar itiraz edemeyen, isyan edemeyen, olgun, kapalı, bilge…

Sen giderek çoğaldın
Ben kalarak devleştim
İkimiz de eksildik