Herkesin gönlünde bin umut kurduğu,
Sana açılan ellere acılar sunan şehir,(İstanbul).
Beni de aldın.Umutlarımı yaktın binlercesi gibi.
Hiç ummmazdım sende umudun umutsuzluğu umduğunu.
Hiç bilemezdim sendeki gerçeklerin acılardan oluştuğunu.
Nereden bilirdim sende gecelerin doğan güneşe,sabaha küstüğünü.
Söyle İstanbul; onsuzluğamı? onunla olmama mı küstün?
Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
Devamını Oku
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta