Sorulsa sana Şiiri - Murat Ülkü

Sorulsa sana kimdir bu şeyhin, kimin?
Dersin ki o âlimdir, o şahım, benim.
Bilmezsin, cihanda Hakk'tır mihman olan,
Aşkı demez idin böyle.

​Ne Şâfi'î ne Mâlik ne de Ahmed'e,
Hepsi bir menzile, tek yoldur elbet.
Senin gönlün aramaz mı o vahdeti?
Cüz'ü demez idin böyle.

​Gönül mülkünde Sultan-ı aşk durur,
Dışarda arayan kendini yorur.
"Şu doğru, bu eğri" diye boşuna durur,
Zanlara demez idin böyle.

​Hakikatin yolu bir deryâ imiş,
Damlada kalana nam gerek imiş.
Cümle âlem Hak'tan bir mâna imiş,
Gayrın demez idin böyle.

​Zâhirde kalanın gözü perdedir,
Bâtına erenin her yolu birdir.
Dildeki bu iddialar büyük derddir,
Sözü demez idin böyle.

​Sen aşk denizine dalmadıkça hani,
Gönül evinde olmaz Hak'tan bir nûr.
Kuru kavgadan, riyadan gayrı,
Böyle heveslere kanmaz idin bile.

​İşte bu Muradım, senin son sözün,
Hakk’ı görmeyenler karadır gözün.
Erenler yolunda bu yangındır özün,
Boşa demez idin böyle...