1.
İki parmağım arasında tutuyorum kendimi
evire -çevire sorgulayıp
mahkum ediyorum
utanmadan ve yüzüm kızarmadan
sıralıyorum peşpeşe yanlışlanmış doğrularımı
ne arıyoruz bu parke döşenmiş sokaklarda
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta