Sordu Gözlerim Şiiri - Burhanettin Akdağ

İntizar etmezken en zor ânımdan
Zamandan yokluğa vardı gözlerim
Takılıp ceylana geçtim günümden
Korkumu çöllere sürdü gözlerim.

Bıktırdı melânet etti yurdumdan
Ağladı gök kubbe taşan derdimden
Bakındı çâresiz yollar ardımdan
Her halim hayıra yordu gözlerim.

Ses vermez bedenim çekilmez âhım
Mecâlsiz bu gönlüm açmaz ferahım
Kasvetten yay gibi gerildi ruhum
Hiddete selâmsız girdi gözlerim.

Nazlı yarin zülfü perdem açmadan
Dağa vuran derdim ufkum seçmeden
Buseler dudaktan her dem içmeden
Feryadım ok edip vurdu gözlerim.

Mülkü vezir ettim gülmedi yüzüm
Bitmezden ağustos kış oldu yazım
Bülbülle meşk etti sözümle sazım
Yokluğu hayretle sardı gözlerim.

Andından vazgeçen ziyankâr kuldan
Tamahkâr hırslardan biçâre elden
Hesapsız cür’etten şaşıran yoldan
Riyakâr çok suret gördü gözlerim.

Burhan’ım sevdalım arayıp sormaz
Derbeder ahvâlim menzilin varmaz
Yaram azmış ezel hiç aman vermez
Hikmetin mâziden sordu gözlerim.

(31.07.2006)