Bir şahinin bakışındaki keskinliğe,
yorulmuş, kendi dalgalarında uyuyan denize,
Şahlanıp Homeros’a gelmiş Truva atına sor beni.
Gecenin en hazin saatinde dolunayla törpülenen yıldız taşına,
alevler içinde bir yudum su arayan kelebeğe,
kanat çırptıkça dökülen tüyünden önce düşen orman kuşuna sor beni.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta