Sonunu bilmeden başlıyoruz hayata. Bize tek öğretilen insan doğar, yaşar ve ölür. Ama yaşamak kelimesinin açılımını öğretmiyorlar bize. İnsan yaşar ama nasıl yaşar? Acı çekerek yaşar. Üzülerek yaşar. Kırılarak, incinerek yaşar. Ağlayarak yaşar. Ölmeden önce ölerek yaşar. Yaşar ama hep giyotine vurulacakmış gibi yaşar. Bir yerden sonra kendi yaşar hisleri ölür. Hissiz yaşar. Duygusuz yaşar. Aynı siz gibi. Aynı biz gibi. Ben gibi...
Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
Devamını Oku
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta