Sonunu Bile Bile Sevdik

Gülüşünle öldür beni,
Gözlerinle yeniden dirilt.
Razıyım senden gelen her şeye,
Yeter ki değsin bir kere elin elime.
Günler geçmek bilmiyor,
Saatler suskun.
Yokluğun aman vermiyor,
Kelimelerim sus pus.

Ucu yanık sigara gibiyim.
Yol var hep beynimde,
Ayaklarım ise hep kırık.
Yokluğunu anlatmaya dilim yetmiyor,
Acı bedenimi günden güne eritiyor.
Duyunca sesini bütün acılarım geçiyor,
Senden sonrası yok,
Kalbim hep seni istiyor.
Dilime mühür, dudağıma and sın adam(kadın).

Yolları tersinden gitsem,
Şarkıların sonunu okusam,
Amin demeden dua etsem,
Yazar mı kader seni alnıma?
Bu işte bir terslik var:
Sen varsın, ben yokum.
Ben varım, aşk yok.
Biz ayrı bedenlerde aynı aşka kanat çırpan iki serçeyiz.
Minicik bedenimize aldırış etmeden sevdik,
Düşünmedik sonunu.
Yetti sevgi yüreğimize.

Yokluğun acısını kollarınla,
Hasretin sancısını dilinle,
Ve yolların acımasızlığını ayaklarınla yendik.
Sen, iki ucunu bir araya getiremediğim,
Kesmeye ise kıyamadığım bir düğüm oldun yüreğime.
Her dokunduğumda kanatsan da, sevdim.
Eksik bir yapbozun eksik parçası tamamlandı seninle.
Gözlerime gözlerini umut diye sürdüm,
Dilime sözcüklerini.
Ben seni, tüm çığlıkların sustuğu yerde,
Avazım çıktığı kadar bağıra bağıra sevdim.

Saklamadım ellerimi arkama,
Yüzüm sana dönük,
Yüreğim senle dolu.
Literatürlere ağır gelen bir aşkla sevdim.
Sevdim be, sevdim...
Sonunu bile bile sevdim.
22.06.2025 01:51