Sonuçsuz Davalar Şiiri - Abdullah Sunulu

Dost sıfatı taşıyor o yalancılar,
Aksini kanıtlar şekilde kanıtlar.
Yer kalmadı, doldu taştı delil torbam.
Beklediğim şeyler sonuçsuz davalar.

Aklımın boş koridorlarından çıksam,
Yalnızlık denen canavarı gark etsem.
Ne yaptımsa da başaramadım asla.
Meğer çok geç kalmışım, yeni anladım.

Zararım yoktur kendimden başkasına,
Çok şey anlatırım ben anlayanlara.
Hayatımda açmış bir zehirli çiçek,
Zehri yayılmaktadır ormanlarıma.

Yokuşu tırmanıyorum iç çekerek.
Kalim yazıyor yakıp kül ederek.
Acılarım kalemimin mürekkebi,
Doldururum onu yanıp kül olarak.

Zordur tabiki bu hayatın mektebi,
Katlanılmazdır, çünkü yok adaleti.
Hüsran kuyusuna mahkumdur iyiler,
Zalimlerinse olmakta testileri.