Sonsuzun Çarpım Tablosu Şiiri - Zer Duhi

I. Aksiyomlar

Ben bir önermeydim, kanıt bekleyen,
sükûtla sabitlenen birinci bilinmeyen.
Kalbim, X ekseninde bir salınım grafiği—
aşkın türevini aldım, sonuç: sen.

Gece, parantez içinde alınmış bir iç çekiş,
her yıldız bir koordinat,
her bakışın;
bir açıdan yaklaşıp
sonsuzda kesişen iki doğruyduk biz.
Ama biliyorsun:
paraleller yalnızdır.

II. Denklemdeki Kusur

Seninle ben:
bir cebir problemiydik,
verilmeyenler kısmında saklı.

Bir eksik veriyle
kurulmuş sonsuz sistem:
duygu = (anlam / zaman) × (pi'nin gözyaşıyla bölünmüş hali)
ama pi irrasyonel,
tıpkı bendeki sana dair her şey gibi.

Aşkı çözemedim,
çünkü her adımda belirsizlik vardı—
Heisenberg sağ olsun,
senin kalbini ölçerken
varlığını kaybettim.

III. Imaginer Hâl

Ben seni
karekök -1 kadar gerçek,
ama bir o kadar varsayımsaldım.
Beni rüyalarında bile çarpamazsın
çünkü ben:
yalnızca düş denkleminde tanımlıyım.

Bak:
sana olan sevgim
bir limitin ucunda kıvranıyor—
limit x giderken sonsuza
kalbim de gider sana,
ama hep bir tık geriden,
hep epsilon kadar eksik.

IV. Geometri Dersinde Ayrılıklar

Sen bir daireydin,
ben seni içine alan sonsuz çokgen,
yaklaşsam da tamamlayamam seni
çünkü hiçbir çokgen tam daire olmaz.

Eğimini ölçtüm gidişinin,
negatif çıktı.
Bir vektör çizdim ardından,
başlangıcı bendim, ucu bilinmeyen…

Ve seninle ben:
bir integraldik belki—
aralığı belli olmayan.
Alt sınırın geçmiş,
üst sınırın hayal,
o yüzden topladıkça azaldım.

V. Çarpanlara Ayıramadım Kendimi

Belki de bu yüzden,
hiçbir kümenin elemanı olamadım,
ne senin kalbinin alt kümesi
ne de zamanın asal çarpanıydım.
Ben sadece
kendi kendini bölen bir sayıydım.

Senin adınla başlayan her eşitlik
çelişkiyle sonuçlandı.
Kendime ispat aradım yıllarca,
ama sonuç hep
∅ boş küme.

VI. Sonuç ve Sonsuz

Şimdi her gece
bir fonksiyon gibi kıvranıyorum yatakta,
kime göre artanım belli değil,
azalanımın limiti yok.

Ve sen hâlâ
aynı düzlemde ama başka boyutta,
adını andığımda
zamanı büküyor Evren.
Ve ben:
bir olasılık dağılımında
sana rastlamayı uman
sıfıra yakın bir ihtimalim.

Ama yine de
her şeyin toplandığı bir nokta var:
"sen" değişken kalsan da
"ben" hep aynı sonucu veriyorum:
aşk.