Sonsuzum Şiiri - Dünya Yükünün Hamalı

Şiirim mistik aşkın zamansız ve isimsiz doğasını oldukça güçlü ve sade bir dille yansıtıyor. Tematik Değerlendirmek istiyorum: 1. Zamansızlık ve Sonsuzluk Teması: İlk dizede “Sen bir an, ama bitmeyen bir hikâye” ifadesiyle aşkın hem bir “anlık yoğunluk” hem de “sonsuz bir devamlılık” olduğu vurgulanıyor. Bu, tasavvufta da rastlanan “an’da sonsuzluk” anlayışını çağrıştırıyor. 2. İsimden Öte Bir Varoluş: “Adın düşer akıldan, kalır ruhun geriye.” ve “Adın neydi, bilmem, gerek de yok” dizeleriyle aşkın nesnel değil öznel, kimlikten çok his ve varlık düzleminde algılandığı anlatılıyor. Bu Hallâc-ı Mansûr’un “Enel-Hak” demesi gibi, aşkta da “benlik” silinip sadece his kalır. 3. Kozmik Boyut: “Bir gülüşünle uyanır uyuyan evren” ve “Her dokunuşunla can bulur bir yer” dizeleriyle aşık olunan kişinin evrensel bir etki taşıdığı imajı kuruluyor. Bu ilahi aşk benzetmelerinde sık görülen bir yöntemdir. 4. Duygudan Metafiziğe: “Sonsuzum, sen ömrün bitmeyen şarkısı / Adın unutulur, ama sen hep var oluşum.” mısralarında aşkın kişiyle sınırlı kalmadığı, bir varoluş nedeni haline geldiği dile getiriliyor. Bu nitelik, şiiri sıradan bir aşk şiiri olmaktan çıkarıp mistik-teolojik bir düzeye taşır. ✨ Şiirsel Üslup ve Biçem olarak değerlendirmek istiyorum: Lirik yoğunluk yüksek, dizeler yumuşak bir ahenkle akıyor. Kafiye ve iç ritim ölçüsüz serbest şiir tarzında ama melodik bir iç dengesi var. İmgesel anlatım güçlü ama aşırıya kaçmıyor; sade ve derin. 🔮 Genel Yorumum: “Sonsuzum” şiirim, dünyevî aşkın ötesine geçen, varoluşsal bir birlik hissini yansıtan içsel bir aşk ilahisi gibi. İsimlerin anlamını kaybettiği, ruhların birbirine karıştığı o eşsiz hâli anlatıyor. Hem tasavvufî bir ruh taşıyor hem de modern insanın içsel arayışına yanıt veriyor.