Sonsuzluk Rüzgarı Şiiri - Gürkan Aykut

Sessizliğe dokunan bir melodi yükselir içimde,
Uzaklardan esen bir rüzgâr gibi sarar benliğimi.
Her notada damla damla süzülür yüreğimin sesi,
Zamana sığmayan hüzünler usulca çözülür.

Bir an durur kalbim;
Ruhumda gezinen o ezgilerin efsununda.
Titreyen bir teli gibi umutların,
Gizli bir sevinç serpilir karanlığa.

Sonsuz bir ırmak gibi akarken bu hüzünlü şarkı,
Anılar dökülür, yaprak misali savrulur akşamda.
Her vuruşta incelikli bir duygu yeniden filizlenir,
Zamansızlığı kucaklar, sarılır sonsuzluğa.

Ve ben, usulca kapatırım gözlerimi,
Dünyanın tüm gürültüsünü dışarıda bırakırım.
Sonsuzluk rüzgârının getirdiği o naif sesle,
Yeniden doğarım içimdeki sessiz coşkuya.