sonsuza dek yaşama heyecanı mı?
boş!
bugünü yitirdiysen,
ve aynı yolda yürümek anlamsızlaşıyorsa
sadece kendine koş!
sevdiklerin mi var olsun
onlarsız yaşayamıyor musun
ya da onlar sizsiz yaşayamıyor mu
bir çıkmazda mısın
yoksa kendine mi bütün eziyetin
ne bu halin anlamıyorum ki
herkesi ölmeden mezara koyuyorsun...
akşamın sırtına yüklemişsin bütün yıldızları
birilerini bu ağırlığın altında öldürmek istiyorsun
kendine kaçıyor yine bütün her şey
ve sen sadece kendine ölüm fermanı yazıyorsun.
toplamışsın kendine ait olmayan her şeyi
yine akşam yemeği yemeden yatıyorsun
bahçene geçen yıl diktiğin domatesin meyvesini
bu sene vermesi için bekliyorsun...
Kayıt Tarihi : 9.4.2012 20:16:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!