İnsan kapalı bir mektup gibi sonsuza gider
üstünde nice kasabaların, akşamların pulu
bu postacı başka, mektubuyla birlikte alır insanı
aynı adrese götürür, aynı soğuk mührün vurulduğu
zarflar üst üste, ruhlar sessizlik gömleğinde
ne gecikir, ne postada kaybolur insan
bir mektuptur dönüşsüz ve yalnız ve sonsuz turnede
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
