Sonsuz Gece Şiiri - Ali Sungur

Kaç alem gezdim, yıldızlarla göz göze,
Bir hayaldi dünya; şimdi silik bir gölge.
Zaman sustu, kalp son notasını çaldı;
Ruhum göğe dokundu, hakikate vardı...

Kandiller söndü, ten sessizce çöktü,
Bir ırmak aktı içimden, sonsuza döktü...
Her adımda, bir sır fısıldadı evren;
Kapı kapı açtım, her biri başka bir neden.

Sonsuz gecede yankılandı ismim,
Ruhumun izinde yedi sır, yedi ilmim;
Bir alemde gözler, birinde kalp kaldı…
Kaç kez öldüm ben, her seferinde bir ben doğdu?

Ten geride kaldı, bir giysi gibi soldu.
Ruhum, sessiz bir ayinle semaya doldu.
Ne doğu ne batı, bir yönsüz çağrıydı bu…
Kaç alem gezdim; her biri içimden eksilen bir soluğu.

Perdenin ardı karanlık değilse, neden gözler örtülüdür?
Her göz perdelidir; çünkü çıplak hakikat, herkesin kaldıramayacağı bir yüktür.