Şimdi ne sen nede ben başlayamayız artık öncesinden.
Ayrılan ellerimizde tuttuğumuz kırılmış onca hayali kuramayız yeniden.
Yeni hayaller kurmak içinse belki çok erken.
Çoğaldı belki birbirimizde yok etmek istediğimiz yalnızlıklarımız birbirimizde.
Sen o kadar sendin ben o kadar bendim ki başlarken,
Sığamadık iki kişi bir bize.
Sen yağmuru severdin ben ıslanmayı,
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta