Sonraki Bahar Şiiri - Seyrani Göl

Yola çıktın,
arkanda yanık duvarlar,
önünde suskun sınırlar var.
Bir mendile sardın sesini,
kardeşinin gözyaşıyla ıslattın.
Koşar adım uzaklaştın
ölümün pusuda beklediği topraklardan.

Gördüklerin…
oyuncaksız sokaklar,
gülmeyen kadınlar,
ekmeği bölüşemeyen şehirlerdi.
Sana kimse
“Hoş geldin” demedi çocuk!

Sakladın içine
yarım kalan ninnileri,
oynatılamayan ip atlamalarını.
Ama unutmadın
bir gün, bir sabah,
serçeler yine ötecek gökyüzünde,
gri değil, mavi bir sabaha uyanacak dünya.

Sen yine kur saati,
çocukların gülüşüne…
Bahar elbet gelir
geciken bir tren gibi
taşır umutla dolu valizleri,
ve sen,
gülüşünü yeniden tamamlarsın.
S.GÖL