Sönmüş Koru Neylerim?

Coşkun seller gibi akar çağlarım,
Sağalmaz yaram, hançerle dağlarım.
Yitirdim piri, her anda ağlarım;
Kandilsiz, ben bu cihanda neylerim?

Vardık yanına, içtik mey-i aşktan;
Yitirdim pirimi, sorduk yoldaştan.
Aradık derman, bulmadık haldaştan;
Çıksam yola, pirsiz yolu neylerim?

İlmi Muhammed'in kapısın sorduk,
Dediler: “Kapısı Ali'dir, bulduk.”
Bilmedik Ali'yi, aradık durduk;
Derûnden olmayan ilmi neylerim?

Dîlden gelmeyen ilim hamallıktır,
Akmıyorsa gözlerden yaş hamlıktır,
Yakmıyorsa gönlü aşk ziyanlıktır;
Gülsüz ötüşen bülbülü neylerim?

Gözümden akanla coşkun sel oldum,
Yitirdim aklım, yabanda del oldum.
Bilirim ki yitirdikçe ben oldum;
Sen olmayınca beni neylerim?

Adem dedikleri tek bir varlıktır;
Su ile yoğrulmuş kara topraktır.
Sorsan kendi kendine de ıraktır;
Kendin bilmeyen, Adem'i neylerim?

Aradığım pirle çıkılan yoldur,
Yüreğimde harlanan odla kordur,
İlimle yoğrulmuş arifan kuldur;
Pirsiz yolu, sönmüş koru neylerim?