Yüce Mevlam insanları yaratır,
Kimini güldürür, kimini ağlatır,
Aşık eder yürekleri dağlatır,
Karlı dağlar söndüremez ateşi.
Bazen dertler verir ocaklarda yandırır,
Bazen sevinç verir deryalarda gezdirir,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
