Sonlu Olasılık Şiiri - Ferhad Butimar

Ve sonludur olasılık,
kurulu belirsizlikler üzerine..
çağ dışı girişimlerim oldu,
tozlu ve kül elenmemiş yalnızlıklarım..
Kapı deliğinden sol(u)dum,
artıklarını sevmelerin..
Özlemlerin en acısını
yasladım şiirlerime...

Yürüdüğüm yollarda düşledim ölümü..
Anlamsız haykırışlarım oldu.
Göğü inleten ve inciten yaklaşımlarım,
umarsız çağrışımlarım..
Çocukluğumun siyah ve battaniyeli
geçmişiyle uyandım çoğu kez..
Ve yine,
acımasız kimsesizliğim ile;
uyudum
gri demirli yalnızlıklar içinde...

Ve korkunç gıcırtıların,
ardakalan boşluklarında
ölüler yarattım dargın yüzümle...
Ağlarla donatılmış sokak diplerinde
sesler işittim geceleri,
"ötekilerin" masumiyeti üzerine..
dolambaçlı olmakla herhalde,
yitirdim bütün çağrılmaları...
Boyna dinledim dertlerini; tanrıların,
tımarhane köşelerinde...
çiçekli intiharlar buladım duvarlara...
unutulmak değince,
ölü bir şairin eteklerine...

Ödünç almadım,
hiç kimseden hiçbir şeyi.
Devinirken iki yol ve yer arasında..
masallar okudum gece yarıları ,
iki üç kuruşluk şaraplar içtim.
tel tel çizdim yaratılmayı,
soğuk ve çoğunluklu ve dingin...
Bir yerde durmaksızın,
belirerek bir yerlerde...