Sonki Şiir( Ellinci Yaşıma Şiir)

Bir yaşın son baharı, benimse kışım
Şu kar altıda kalan hayallerim
Baharı göremeden onlar da mı solacak

Döküldü yapraklarım, bahar da olmayacak
Ihlamur kokuları ne de çabuk eskidi
Bozacının sesi yok, kayboldu sokaklarım
Mor çiçekler açmalıydı güne bakan odamda
Güne bakan odamda, köşedeki saksıda
Odam yok, evim yok, sokağım yok, şehrim yok
Upuzun devrilmişim bir cami avlusunda

Ne de çok işim vardı gün doğunca sıralı,
Zaman ne çabuk geçmiş hayata sarılalı
Koyun kuzu meleşse bir çiftçi sevinecek
Sarı inek süt verse bir yetim gün görecek
Kızıl güneş bu sabah yine gülümseyecek

Yaşadım tam elli yıl varlığın yokluğunda
Yokluğun varlığında yün taradım, eğirdim
Su taşıdım bir ömür, bir değirmen taşına
Su yalan, taş yalan, değirmen yalan
Meğerse baş koymuşum rüzgârın yastığına

Anneler dayanamaz, çok çok üzülür onlar
Mezarlarında sızlar çürümüş kemikleri
Hiç bir anne istemez yavrusunu mezarda
Anne olan mezara çocuk gömülmemeli

Sakın beni gömmeyin bu şehrin mezarına
Annem görür üzülür kahrolur mezarında
Alın götürün beni çok uzak diyarlara
Naaşımı annemden başka bir şehre gömün

Benim annem melekti bütün anneler gibi
Kadınlar ölürler hep, melekler ölmez
Annem güzel kokardı gonca çiçekler gibi
Sık sık ziyaret edin annemi mezarında

Rüyalarım silindi, bulanık görüyorum
Şu taş kalpli dünyadan ben de mi gidiyorum
Bu toprak kokusu da ne, küflü toprak kokusu
Solucana can veren paslı toprak kokusu
Bu toprak kokusu ki ömrümün son uykusu
Sakın gömmeyin beni küf kokan topraklara

Havadar bir yamaçta kazın siz mezarımı
Güneş görsün her sabah ruhum erken uyansın
Mezarımı az geniş, birazcık da sığ kazın
Mezarımın taşına gurbette öksüz yazın
Biraz acele edin, örtün üstümü örtün
Vurun mezar taşıma, kazma ve küreklerle
Dikin kimsesizler mezarına taşımı
Mor mor çiçekler ekin mezarımın başına
Ruhum mor çiçeklerin duymalı kokusunu

Lütfen öldüğümü söylemeyin anneme
Beni hala hayatta, hala yaşıyor bilsin
Annemin kokusunu mor çiçekler getirsin
Söylemeyin anneme, öldüğümü bilmesin

27.01.2025 Ehyet DUMLU