Sessiz kıpırtılar.. Parlayıp sönen bir yıldız, ağlayıp gülen gözler, bir bebek ağlaması.
Ve durdu zaman…
Kulağıma gelen ses yükselirken, son umut yaprağı yere düşerken, dünyayı değil ayı seller götürürken bir işaret: ”sus, sus,sus.”
Ve durdu kalpler…
Bursa'da eski bir cami avlusu,
Küçük şadırvanda şakırdayan su.
Orhan zamanından kalma bir duvar...
Onunla bir yaşta ihtiyar çınar
Eliyor dört yana sakin bir günü.
Bir rüyadan arta kalmanın hüznü
Devamını Oku
Küçük şadırvanda şakırdayan su.
Orhan zamanından kalma bir duvar...
Onunla bir yaşta ihtiyar çınar
Eliyor dört yana sakin bir günü.
Bir rüyadan arta kalmanın hüznü
Ebedi alem bitiş anlamı taşımaz ki zaten..ismi üstünde: ebedi..
Bugün okuduğum bir şiir ne kadar ilginç tevafuk etti doğrusu..
Oradaki duygularım taptazeyken yazayım istedim..
Parça bütünün habercisidir.Bütün, nitelik olarak parçaların toplamından farklı ve fazla bir şeydir.
Hikaye, son yaprak düşünce başlar asıl
Anneler, babalar, çocuklar...
Hepsi biribirinden eşsiz öykülerle akıp gidiyor, devri daiminde zamanın
Varlığında sevdiklerinin, O'nu fiziksel olarak gördüğünde paylaşırsın yaşamı... Yokluğundaysa, istediğin her anda, her şeyi paylaşabilirsin... çünkü o içindedir... kendin kadar yakındır sana... düşünmek bile yeterlidir, sıcak bir gülümseme için... içine akıttığın gözyaşlarının, O'nun yanağından süzüldüğüne eminsindir...
başlık bile, ölümcül ve/fakat doğurgan bir imgelem gücü ile başlangıçlanıyor kendi içinde.
harikaydı. babanıza da selamlar saygılar
akın akça
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta