Sonbaharın Gölgesinde Şiiri - Sadık Korç

Başka ellerin yanında çalışsan da ben görmeden,
Yine de duyarım neler çektiğini.
Zorluklarla başa çıkmanın acısını bilirim,
Sessizce büyüyen o sabrı, içimin derinliklerinde taşırım.

Kendini suçladığın geceleri bilirim,
Bir çıkış yolu ararsın
Ama bazen çıkmak değil, kalmak iyidir, ne dersin?

Dil neyi söyler senin için, bilir misin?
Sözlerin yankısı bile sana ulaşmaz bazen,
Ben ise her heceyi tane tane yazarım,
Rüzgârın taşıdığı duygularla.

Tanıştığımız anı hatırlarsın belki,
Bir eksikliğin tamamlanma anıydı o.
Fakat bilirim, gelmezsin;
Sevmezsin beni o eski masumiyetle.

Yüzünü gördüğümde deli olur kalbim,
Bir yangın başlar bizim mahallede;
Görürsün dumanını,
Nice ocaklar sönmüştür güneşsizliğinden.

Senli pencerelerde uzun uzun hatıralar biriktirdim,
Nice sonbahar geçti, seni bekleyerek.
Yazın gelişini iyi bilirim,
Ama içimde hep yarım kalırsın

Seni düşündüm usulca, sessiz sedasız,
Bir fırtınaydı yüreğim,
Yanındayken durulurdu.

Artık gönlümün bahçelerinde bahar yok ki çiçekler açsın,
Ağaçların dalları kırıldı,
Ve inan, sonbaharın gelmesine gerek yok artık
Zaten içimde mevsim çoktan soldu.