Sonbaharın eylül'üydü Şiiri - Zülfü Kılıç

SONBAHARIN EYLÜLÜY'DÜ

Sonbaharın Eylülüy'dü
Serin bir akşam üstü yağmur yağıyordu
İzlerini ararken
En son gözlerini gördüğüm yerde
Seni arıyordum
Sesini duysam seni görür gibi olsam da
Ne gözlerin ne sesin ne de sen vardın
Sanki her şey bir başkaydı
Gökyüzünde kuşlar bile uçmuyordu
Ortalıkta sesiz mahşeri bir kalabalık vardı
İçimde bir bulut parçalanıyordu
Beynimde şimşekler çakıyordu
Kaldırımlarda ayak izlerin
Gözlerin ise
Bir sokak lambasında asılı duruyordu
Bir eylül akşamıydı
İnceden bir yağmur yağıyordu
Sığınmıştım bir saçağın altına
Sesiz yorgun yokluğun
Yüreğimin baş ucunda bağdaş kurmuştu
Islanmış bir kuş gibi gönlüm sırılsıklam
Derinden bir sancı kalbime saplanıyordu
Bir eylül akşamıydı yağmur yağıyordu
Tiril tiril titrerken seni arıyordum
İçimde diz boyu pişmanlıklarım
Sanki dilim dudaklarım kilitlenmişti
Seni soruyordum
Sanki herkes sağır dilsiz
Hiç kimse bir şey bilmiyordu
İnsanlar gölgeler aradaki mesafeler
Seni özlem'in ucu bucağı sonu yoktu
Koynumda sakladığım gözlerin
Gönlümün karasına kırgın dı
Şimdi ne yapsam gecerdi bu kırgınlığım
İçimdeki suskunluğumdan şiirler yazsam
Alıp başımı uzaklara ta uzaklara gitsem

ZÜLFÜ KILIÇ