Sonbahara Öykünme Şiiri - Kadir Üçvet

Bir rüya kırığıdır dökülen her yaprak,
Zamanın nabzı atar, kırık ve hevessiz.
Gökyüzü pas tutar, taşar içimden ırmak,
Bir anı eğilir suyun yüzüne sessiz.

Evlerin duvarında solgun bir ses uyur,
Bir perde titrer sanki, kimse yok odada.
İçimden eski bir tren geçer de yol olur,
Hüzün biner düşünceme, her istasyonda.
Sistir yavaşça çöker yüreğime akşam,
Bir gölge dolaşır ruhumun eşiğinde.
Gidenin ardından aynı rüzgar, aynı gam,
Sonbahardır tanırım, hep aynı biçimde.
Mevsim koyar ismini solgun ah bu hazan,
Yaprak olur dökülür dallar çıplak kalır.
Anılar mirasyedi bir yaz oyunbozan,
Sonbahar geçer üzerimde sızı kalır…

kAD'r+