SONBAHAR ŞİİRLERİ

tut ki geceydi
ve sonbahar
ve sen yağmurdun
(15-08-2000 Bartın)
..

Son kışları yasıyorum sanki ıcımde bir bozkır ayazı var yuregımde sensiz gecen her gecem zehir olup akıyor gözlerime nerdesin bıtanem nerdesin söyle sensiz gecelerin ayazında üşürken senin ellerin kimleri ısıtıyor söyle gel gel bıtanem yoruldum artık ağlamaktan yoruldum bütün insanları sen diye çağırmaktan yoruldum kimsesiz duvarlara senin hayalını cızmekten seni ölesiye ozledımkı ıcımı üşütüyorsun seni ölesiye ozledımkı yuregımı kan golüne gözlerimi bulata cevırıb durmak bilmeyen bir yağmur damlasına dönüştürüyorsun ve bunu yaptığında bütün bu şehrin insanları bana benziyor hepsi ıslak ve basları iki omzunun arasında yağmurdan kaçıyorlar oysa ben hiç yağmurdan kaçmamıştım gülüm senin sevgi damlacıkların olduğunu bildiğim için hep yağmurda kalmıştım simdi çıkmıyorum sokaklara gece yürümüyorum bu sahil kenarındaki parkta ayaz üşütmüyor artık içimi yüreğim duymuyor artık özlemini çünkü sen döndüğünde beni bulamayacaksın beni arasan gülüm başka kollara başka yollara bakma ben senindim senin kaldım hanı bizim parkın kösesinden yukarı doğru bir yol giderdi ya oradan çık yukarıya göreceksin yalnız degılım bende orada bir çiçek koy mezarıma birde bir damla göz yasını kokunu hissedeyim yüreğimde ama sakın güzelim sakın beni unutma elveda kır çiçeğim elveda hüzün bahçem elveda hazanım elveda sana ama sakın unutma ben her zaman senin yanında içinde olacağım simdi git ardına bile bakma sen mutlu ol ve bir daha bu mezarlığa uğrama elveda Bir sonbahar esintisine kapıldım yine bu gece.Sana hasrettim,seni özledim.Bir damla yas dökülü verdi gözlerimden fark etmedim yağmur damlası sandım oysa yüreğimden gelen ılık bir esintiydi üşüdüğümü hissetim ellerim titredi yüreğimde ne varsa yas olup akıverdi gözlerimden ama yinede seni bekledim bıkmadan usanmadan acaba neredeydin şuan sende benim gibi üşüyor muydun yüreğindeki esintiler yaş olup akıyor muydu gözlerinden şuan belki de fırtınaya kapılmış dalından koparılmış bir yaprak misali savruluyorsun rüzgarla birlikte sürükleniyorsun başka sevdalara başka şehirlere ama yinede baksa sevdalarda da olsan başka şehirlerde de olsan ben seni özlüyor seni düşünüyorum bazen kendimle dertleşiyorum neden diye soruyorum kendime neden hayatımda tek sen varsın ben sensiz neden yapamıyorum ama bu sorularıma bir türlü cevap bulamıyorum belki de hani söylerler ya bazı şeyler anlatılmaz sadece yaşanır ben seni bile yaşayamıyorum çünkü giderken sadece kendini değil beni de benden alıp götürmüşsün beni bana bıraksan seni sana olan sevgimi binlerce kez yaşardım oysa sen o kadar insafsız çıktın ki kendinle yetinmeyip beni de aldın götürdün bilmediğim yerlere belki de suç bendeydi sana sevgimi söylemeliydim ama korktum seni kaybetmekten beni bırakıp gitmenden korktum oysa bende biliyordum sende beni seviyordun bunu gözlerinden anlayabiliyordum ama yinede korkuyordum senin yanındayken üşümezdim ben oysa şimdi soğuk içime yüreğime işliyordu yoktun bende gitmiştin kim bilir şimdi kimin gözlerine bakmaktasın kimin ellerini tutmaktasın şimdi daha iyi anlıyorum bitanem sen aslında benden çok uzaktasın.seni seviyorum… irfan demirel
..

Asırlık çınar kadar, yaşasan da bahtiyar
Benzer senin de sonun, sessiz, solan yaprağa
Mevsim şimdi sonbahar, geldi çattı ihtiyar
Ecel alır canları, düşer tenler toprağa
..

Yasemin kokulu rüzgarlar eser,
Sonbahar gelince Kıbrıs’ta...
Baharda açan o mis kokulu çiçekler,
Bırakır yerlerini derin bir yasa...

Yapraklar düşerken,
Hatırlanır eski sevgilinin adı,
..

Ben her sonbahar böyle kahrolurum marylou,
Sen gidersin mevsimleri alıp koynuna.
Düşer gönlüme ardınsıra bağbozumu
Beklerim düşmesini ilk cemrenin toprağıma..
..

Beni en çok sonbahar yaprakları anlardı.
Çünkü onlar da benim kadar duygusal ve hassastılar
En ufak bir rüzgârda dayanamaz kırılırlardı.
..

yuregime sonbahar
saclarima kis geldi

ama hala aklımda sen varsin
..

Geç buldum seni ben ahu gözlü,tatlı meleğim,

Fakat ruhum yaşlı olsa da hala genç o sen diye atan kalbim,

Baharlarımızın adı artık ilk değil sonbahar olsa bile,

İnan hiç umurumda değil,aşkıma mevsimler feda ederim.
..

Bir isyan başlar ilkbaharda,
Yaz aşkı gelir ardın sıra.
Sonbahar ayrılıkları sever.
Kışın Allah kerimdir nasılsa.
..

Hazan değdi güle, yastadır bülbül
Dile susmak düştü, zalime ödül
Bu ayrılığın diğer adı ölüm
Sebebi sonbahar, sebebi eylül..
..

Mevsim sonbahar
Aylardan kasım
Yürekler ayaz
Gözlerde acı bir naz
..

İlkbahar, yaz, sonbahar, kış
Dört mevsim öyle öğretildi.
Oysa yaşıyorum şimdi
Dört mevsim sonbahar.
Bir sonbahar da sevdim,
Sarı yapraklar ayaklarımda
Gezinirken parklarda,
..

Kül rengi saçlarının arasından baktı
Ahşap evin ikinci katında
Saksıda çiçekler dizili, kırmızı, pembe, kaynana dili
Mavi perdeli pencereden
Düğüm düğüm gözleri uzaktaki bir nesneye takıldı
Rengi sonbahardı
Ne güzeldi sonbaharlar eskiden
..

sonbahar yapragı gibiyim
savrulup gidiyorum
savrulurken de
seni düşünüyorum
..

Yavaş yavaş dökülüyor sonbahar yaprakları
Üşümeyeyim diye üzerime atılıyor soğuk topraklar
Kırlangıçlar gibi göçtükten sonra bu diyardan
Yalancı gözlerle yakıldı ağıtlar, sallandı bayraklar
..

deseler ki
yıl dört mevsim şimdi sonbahar
inanmam
seninle hayat beş mevsim, hep ilk bahar
..

yapraklar bir bir intihar ediyordu,
can çekişenleri insanlar öldürüyordu;
adım adım yüreklerine basarak.
bu sonbahar mıydı, yoksa katliam mı?
..

Bulanır bir anda o berrak sular
Mühürlenmiş birkaç sözcük dilinde
Ve çıkar gelir o sessiz sonbahar
Masmavi bir karanlığın elinde
..

Bedenim kocaman bir boşluk sanki
Mevsim sonbahar, gözyaşımın hasat vakti
Mısralar yankılanırken uçurumunda
Varlığım yokluğun ta kendisi...
..

Önümde koca bir şehir ve ben. Yalnızım… Kalemim, kâğıdım ve ben varız hee birde hüzün pencerem… Ne zaman hüzünlensem penceremden bakarım Bursa’nın renkli ve ışıklı yollarına… O yüzden ‘’hüzün penceresi’’ koydum adını…

Sıcak ama sonbaharı andıran bir hava var dışarıda. Oysaki Haziran ayını yaşıyoruz. Dökülüyor sanki yapraklar, kırılmış sanki dallar. Sanki kahverengi bir gökyüzüne bakıyorum penceremden… Sanki sararmış yapraklar, çekilmiş denizler, martılar uçmuş, kedilerim bile terk etmiş beni, çiçeklerim boynunu bükmüş, güllerim tek tek solmuş. Neden bu? Haziran ayında sonbahar yaşarmı insan?

Sabah uyanıyorum tek başıma yaptığım kahvaltıdan bir haz alamıyorum..akşam yemeğini yapıyorum sanki her birinin tadı tuzu kaçmış,hiçbir şeye benzemiyor yemekler,hiçbir şeyden tat alamıyorum.boş ver diyorum en iyisi gidip alışveriş yapmak belki kafa dağıtırım ama kıyafetlerde bana küsmüş sanki bir türlü beğendiğim elbiselerin bedenini bulamıyorum.eve dönmeye karar veriyorum.hüzünlü bir şekilde yolda yürüyorum tanıdık o kadar çok kişi rastlıyorum ki hiç biri beni görmüyor arkalarından sesleniyorum dönüp bakmıyorlar bile yollar insanlar bile küsmüş…

Evime geliyorum açıyorum eski püskü radyomu frekansları gezerken çok sevdiğim eski bir parçaya rastlıyorum ‘’sevemedim karagözlüm’’…ayarlamaya çalışıyorum net duymak için o sırada kaybediyorum yerini.hayal kırıklığımı düşünemezsiniz!
..