SONBAHAR ŞİİRLERİ

Bir gözyaşı süzüldü gözümün birinden
Takip ederken bir başkası diğerinden
Bir sarı yaprak eksildi bahçedeki ağaçtan
Rüzgarla sarsıldı bir çiçek koptu yerinden

Sonbahar hüznü anlatırmış satırlarda hep
Akıp giden dünün hazan ırmağı gönülden
..

Seneler, nasıl da geçti koskoca ömrümüzden?
Ne derin yaralar açtı, ne erişilmez umutlar bıraktı.
Dün diktiğimiz fidanlar, şimdi kupkuru oldu.
Hatıralarda kaldı bahar,
Mevsim sonbahar...

Her düşen yaprakla bir şeyler yitirdik ömrümüzden,
..

Ne aylardan eylül
Ne mevsim sonbahar
Ne de bunları andıran bir hava var
Ama içimdekileri anlatan
Önümde kabarıp duran bir deniz
Ve elimde kapaklarıyla bana birşeyler anlatan iki kitap var
‘Anladım; dört mevsim sonbahar’…
..

Şiirlere konu olan
Hüznün kendisisin sonbahar.
O kadar iyi anlatırsın ki kendini
Hüzne boğarsın bütün yaralıları.

Döktüğün yapraklar beni anlatır
Hüznümün simgesi
..

Sonbahar


Hayat hiç affetmedi beni
Kustu kinini üstüme bir sabah
Kaydı ayaklarımın altından
Doğduğum topraklar
..

Kış ilkbahar, yaz sonbahar
Bak bir yılda dört mevsim var
İlkbaharda çiçek açar
Kışın bol kar mikrop kaçar
Sonbaharda yaprak solar
Yazın bağlar meyve dolar
Say bak bundan kolay ne var
..

Bu şehirden,
Valizini alıp gittiğin gün,
Aylardan Ekim,
Mevsimlerden Sonbahar'dı.
Zaten hüzünlerin mevsimi olan,
Sonbahar'ları hiç sevmiyorum.

..

Biliyor musun
Yağmurlar vardı burada
Fırtınalar, esen rüzgarlar
Seni yaşattı bana
Sonbahar
Renginde hüzün taşıyor
Hüznümde sen
..

Bir geçen yazın sonrası
Sonbahar sancısı
Nartanem
İçimde bitmeyen aşkların
Yarım kalan şarkısı
Nartanem
Güneşin ışıkları ısıtmıyor artık
..

Sarı bir sonbahar günüydü senle
Rastlaştık kalbime götürdüm seni
Yine bir sonbahar günüydü benle
Vedalaşıp gittin, yitirdim seni

..

Yağmurlu bir günün
yağmurundan korunduğum bir durakta
kulakta ‘yıllar sonra’ ezgisiyle bekledim

“bir defa kaçırırsam bu otobüsü
belki bir daha yetişemem”

..

Kış mı desem yaz mı bilmem.
Yapraklar sararmış,camlar buğulu;
Kaldırımlar ıslak,palandöken puslu...
Yok yok uzak bu şehire bahar!
Bu gördüğüm sonbahar.

Yükseklerde bu şehir,bulut mu bilmem.
..

Bi sonbahar gecesi gökyüzünü seyrederken buldum kendimi.Ne düşündüğümü bilmeden öylece bakıp kalmışım.Umutsuzca yaşarken sevdamı ve haberi yokken kimsenin yanlızlığıma sarılmışım.En yakın arkadaşım olmuş yanlızlığım farkına bile varmamışım.Ve seni anlatmışım her nefes alıp,verişimde.Kelimeler çıkmasada ağızımdan ben seni solumuşum.Acı verirmiş aşkın tek kişiliği,çaresizi ve gzlisi şimdi anladım.Batarmış insanın yüreğine kanatır parça parça edermiş.Ben kokusu bile yeter derken darma dağın olmuşum.Parçalanıp dağılsa da yüreğim olsun be ben böyle de SEVERİMMM....
..

İnsan mutluluğun nefesini teninde hissedebilir mi? Ben hissediyorum.Söylediğin tek bir kelimenle..Hani sabahları isteksiz isteksiz uyanırsın, hava da kapalıdır.Bulutların ardı arkası kesilmeyen kasvetli bir gökyüzü..Sonra öğlene doğru Güneş utangaç utangaç gülümsemeye başlar, ışığını yayar yeryüzüne..Benim için sen de öylesin..O koca güneş gibi ısıtıyorsun içimi..Ellerimi açtığımda parmaklarıma dokunabiliyorsun.O koca güneş gibi..Aşkını öyle dolu yaşıyorum ki..Sonbahar diye bir mevsim yaşamadım sanki..Ağaçlar hiç yaprak dökmemiş gibi; yemyeşilmiş gibi..Baharı yaşatıyorsun bana.Tüm ihtişamıyla..Başıma gelen en güzel şeysin …Şeysin diyorum çünkü; tarifini henüz bulamadım.Bir durum mu, eylem mi? Anlayamıyorum ki! Bildiğim tek şey mutluluğun nefesini hissediyor olmam… Sayende..
..

Bir sonbahar melodisi var şu an kulaklarımda!
Sonbahar aşkları geldi aklıma, yine sensiz...

Dolan zaman ve yitip giden her an,
Yavaş yavaş döküldü...
Her yanan mum ve bıraktığı gözyaşı desenleri
Islandı ve kendini buldu...
..

Sonbahar gözü yaşlı bir mevsim
Sanki bir yıl, içinde beslemiş hüznünü
Her gün su vermiş, güneş vermiş
Gönlünde dertten bir çınar ağacı yeşermiş

Hüznü görmüş, gülen gözleri, ak nineleri, dalında salıncak kuran bebeleri
Koskocaman bir yıl, beslemiş ya ulu çınarı kardeşler, dostlar
..

Çok iyi tanıdığın mevsimdeyiz yine.
Hani yaprakların dallardan sıkıldığı.
Kopmak, kopup gitmek için bahane saydığı mevsim.
Sonbahar.
Kopan her yaprağın yeşilliğinden kaybettiği,
Sararıp kilometrelerce savrulduğu mevsim.
Herkesin içine soğukluğunu işlediği, soğuğu görmeyince baştan ayağa ıslattığı mevsim.
..

Bir sonbahar günü sevdim seni, Yüzünden süzülen, Yağmur damlalarının parıltısı içinde… Aşık oldum sana, Sarı bir sonbahar gününde, o güzel yüzüne, Ağaçların sararmış, dökülen yapraklarına inat, Yüreğim yeniden filizlendi sanki, O sevgi dolu, sımsıcak hislerinde, Bir sonbahar günüydü, Aşık oldum sana, Yüreğimin bilinmezliğe doğru gittiği, O karanlık akşamda, Aydınlığa çıkardı sevgin beni, O sarı sonbaharda...
..

Şu dökülen yapraklara bakıyorum da,
Ne kadar da hüzünlü bu sonbahar
Martılar yok artık en sevdiğim şarkılar da
Işık, soluk yok karanlık gecelerimde
Odam sessizliğin mateminde
Geldi yine acımasız pençesiyle
Ne kadar da hüzünlü bu sonbahar
..

Gam değil keder değil
Gönlümde bir sancı var
Geçti günler haftalar
Mevsim artık sonbahar.

Andıkça ben adını
Yüreğim hala sızlar
..