Sonbaharlar hüznü taşır, arkasında ayrılıkları getirir.
Korkak bir ifadeyle aşkı fısıldar, Aşk yoktur aslında.
Yalnız ve yalnız tek sevgili vardır.
Yaprak dökümüdür artık.
Bir çöpçünün kovasında bekler, yere düşen her yaprak.
Sessizce ve kimsesizce ayrılır dibinden.
I
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Devamını Oku
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta