Adım adım sürükleniyor dünya, yalnızlık girdabına
Her geçen saniye kaybediyor insanlığını bir bir.
Sahte gülüşler ardında saklanan kin ve nefret,
Kor gibi düşüyor gözlerdeki ümit ışığına..
Her lahza biraz daha kaybediyor yaşamını.
Sahi değer miydi bu denli uzak durmaya?
Çocukların bakışında yitik kalıyor samimiyetler
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta