Sonbahar Şiiri - Sinan Bayram

Sonbahar, zamanın kırılgan aynasıdır;
Her düşen yaprak,
Varoluşun sessiz bir sorusudur aslında.

Gökyüzü, düşüncelere dalmış bir bilge gibi
Rengini ağır ağır kısarken
Rüzgâr, mevsimin hafifçe iç çekişidir.

Ağaçlar…
Birer kadim filozof misali,
Sahip olduklarını bırakarak
Gerçeğe biraz daha yaklaşır.
Çünkü bazen eksilmek,
Bütünlenmenin başka bir hâlidir.

Yollar sarıya keser;
Sarı—beklemenin, vedanın,
Ve kabullenişin rengidir.
Adımlarımda hışırdayan gölgeler
Bana fısıldar:
“Her son, bir dönüşün müjdesidir.”

Sonbahar, ruhuma dokunan bir hakikattir:
Hiçbir şey sonsuza dek tutunmaz.
Ve belki de bununla barışmaktır
İnsanı bilge kılan.

Ben de dökülen yapraklar gibi
Kendimi biraz daha bırakırım hayata;
Çünkü bilirim ki
Toprağa düşen her sarılık
Baharın yeşiline gizlice söz vermiştir.

Sonbahar—
Hem veda, hem vaat;
Hem son, hem başlangıcın
En nazik felsefesidir.

Sinan Bayram