senin yaprakların,
yıldızlar gibi kayar kollarımdan
nankör kuşlar yuvalarını taşır
gölgende tütün sarmayı bırakalı aylar oldu.
seni bölüp önüme
bir kağıt,
bir kurşun kalem attılar
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta