Sona Doğru, Şiiri - Çağdaş Öztürk

Dünün iyilerinden dünden fazlasıyla
Dünün kötülerinden dünden azıyla
Bugüne gelen olmadı;
Bugün, dünden iyi-yarından kötü olmadı.
Zaman geçti gitti…
(Sözüm ona dosttuk, el bile sallamadı!)
.
Dünde kalan, düne ait olan
Her ne varsa bugün yalan!
Ne bir eşya ne bir insan kaldı eskimedik,
Elden ayaktan düştük, sadece ölmedik.
(Anlaşılan listeye henüz girmedik!)

İstendiği için yaptık çoğu kez yaptıklarımızı
Ertesi gün unuttuğumuz da oldu dün taptıklarımızı;
İsteyerek yapmak da mümkündü, geç anladım:
Diz çökülmemişse önünde bir mürşidin
Mümkün mü vicdanileşmesi din ve dirayetin?
Araya girmemişse zaman ve mekânda ayrıklar
Mümkün mü unutulmaz olması sevginin
Hasretler olmadan, delinecek dağlar olmadan?
(Mümkün mü körün badem gözlü
Kelin sırma saçlı olması ölmeden?)

Refahı artmış görünüyor milletin,
Öte yandan medeniyetin dişleri çoğalmış
Nasıl işse
İnsanlık ölmüş, insanlar kalmış!

Yalanın bini bir para
Yine de söylemeyin bunu çocuklara!
Alışmasınlar yalana.
Başkaları için geçti şu ömrüm,
Kendime ayıracak vaktim olmadı.
Ben daha neler yapacaktım vatanım için
Ne faydalı keşiflerim olacaktı insanlığa,
Ah ah! Zaman kalmadı…

Belki, eskisi gibi sevmeye seni de…