Son Yüzyıl'a Ağıt Şiiri - Ahmet Deniz 2

Şehre varacağız yoldaş,
Üstünde var mı şiir?
Çıkar paltonu, kuşan sisi,
Yağmuru giy,
İsyanı sür şiirin cebine
Soruyorum : ne kadar şiir var üstünde?

Sokaklar biber gazı kokuyor,
Gezi'de bir çiçek direnmiş
Her kaldırımda bir düş
Her duvarda bir haykırış kalmış
Köşebaşlarında yarınlar ipotekli
Meclis binası sağcıların tekeline geçmiş
Olsun be yoldaş
Önce saraya varacağız
Ama susturma kendini,
Tut şu yağmuru
Halkımın gözyaşlarıyla karışsın.

Diyanete mutlaka uğramalı
İşçi imamdan daha az maaş mı alır?
Bu düzenin alnına yazılmış soru
Kim çalıyor kutsalını?
Kim çalıyor alın terinden emeğin inancını!

Kaldır başını yoldaş,
Gözlerin bir sınıfın sesi olsun.
Metropolde dönerken çarklar
Dişli gıcırtılarında yutuluyor çocukların rüyası.
Toplantılar, bankalar, rençberler...
Hepsi halkımın umudunu sarmalayan
Düzenbazlar korosu

Devrimci yoldaş, yılma.
Yıkılma!
Sor halkının hesabını.
Korkma kalemden, kelimeden,
Kurşun da şiirden can alır,
Ama biri yaşatır!

Halkım kendini unutmuş, durmadan alkışlar
Alkışlarla büyüyor yalanlar!
Hüznümün neresinden geçsem kırgınım
Sayısız kurşun yedim dağlar'da
Bir kırık mermiye rastlarım her şiirin yanında
Kırgınım bu çağa, bu sahte bahara.
Şiirimle hesap soracağım:
Adına “medeniyet” dedikleri bu vahşi zamana

Celladıdır artık şiir bu çağın
Yeneceğiz yoldaş!
Diren yılma.