Son Yas Şiiri - Yaren Damla Karayaka

Dünyaya sayısız insan sığındı,

Bir ben kaldım kıyısında sözlerin.

Karanlık bir gölgeden değil,

Gecikmiş bir nefes gibi içimde büyüdü yalnızlık.

Toprak…

Varsın serilsin üzerime ağır bir yaz sessizliğiyle,

Hüznün değil, unutuşun yumuşak eli değsin.

Yağmurlar yağsın gökten dökülen her damla

Sığdıramayan dünyanın mahcup fısıltısı olsun.

Belki son bir kez tutar yasımı rüzgâr,

Belki bulutlar çöker de iç geçirmeyi öğrenir.

Ama bilirim,

Ben yine de bu dünya kadar geniş bir susuşa

Sığacak kadar varım.

Ve yağmurlar ağlarken bile,

Bir damlasında saklı kalır

Benden geriye kalan ışık.