Seni çok, ama çok seviyorum.
Biliyorum çok üstüne geliyorum.
Umarım benden nefret etmezsin.
Ama olsun, nefret etsen de,
Bıktığını söylesen de,
Beni istemesen de,
Hayatımdaki en önemli insansın sen.
Sensiz yaşayabileceğimi hiç sanmıyorum.
Sana daha önce söyledim mi bilmiyorum,
Dinle; şimdi söylüyorum, uğruna ölürüm.
Eğer senden uzaklaşmasaydım,
Başka diyarlara kaçmasaydım,
İnan kafayı yerdim!
Ve sonum kesin ölüm olurdu.
Çünkü; yanındayken sana ulaşamamak,
Tenine dokunamamak,
Ellerini tutamamak,
Dudaklarını öpememek,
Sana doyasıya sarılamamak,
Seninleyken sensiz yaşamak,
İnan çok zor bunlara dayanmak;
Ve bir sürü şey daha.
Belki de senden uzaklaşarak,
Duygularımdan kaçarak,
Senden intikam almaktı amacım.
Başka ne olduğunu bilmiyorum;
Bildiğim tek şey vardı,
O da biz kavuşamayacaktık;
Çünkü sen bunu hiç istemedin.
Şimdi ben sensizim,
İntikam alıyorum derken,
Burada kafayı yedim.
Sana ihtiyacım var!
Bir şey daha söyleyeceğim,
Evet sevdiğim son bir şey,
Dinle: “seni seviyorum”
Sonsuza kadar da seveceğim.
Yine, sen bu satırları okurken,
Sana kavuşamadığım için,
İnan sevdiğim, hayatıma son vereceğim.
Kayıt Tarihi : 24.6.2007 17:31:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!