Son ver Adı yalnızlık Şiiri - Orhan Hatıl

son ver artık bu karasızlığa
sıklığındaki yanılgılı gözlerindeki bakışlarda sen
son ver, artık nefes alınmaz bu bulutlu akşamlarda
kimileri sokaklara türürken bu arabeksel karamsarlıkta biz öleceğiz
sen bilmiyorsun kendime seslenişimi
gidişimi sade cümlelerde tükendiğimi
buruksal görüntüler çizmesemde etrafıma
yalnızım duygusal göz yaşım
sorumsuzluk erdemim olduysa
benim hayalim özletmez kimseleri
son ver burada yada şurada sakince otururken
kendimle olmaya alıştım
güvensizliğini çekiyorum hayatın oksijen diye
kupkuru oluyorum korkuyorum
sonra dünyanın en çesur adamı oldumu ispat etmeye çalışıyorum
anlamsız çabalarımda boğuldum herkes gibi anlamıyorsun
son ver çok uzun tuttuğum kendime acımalarıma
bu gerçeksel yalanlarda bulduğumda dünyayı
sahte göz bebeklerinle
bari sen son ver şu işe yaramaz bana ve kalabalıklara
dedikodu eden bütün kadınlara
kendi onlar için harcayan kölelere
parasal yoksullukta kurulan sınıfsal köpekliğe
menfağat kadınında evliliğe
menfağat erkeği gözlere
hepsi sürünsün
hepsi
son vermezsen
son verdim ben dünyanın kendisine
adı yalnızlık