Son Veda Şiiri - İsmail Soner Petek

Keneli bakışlarından kan sızıyordu
Akşam olmuştu şehirde
Boğucu güzelliğiyle yıldızlar sergileniyor
Zaman birincilik için yarışıyordu

Işıkları tekrardan yanıyordu şehrin
Kaldırım taşlarının arasında ateş böcekleri
Soğuk bir yel vardı tenlerinde
Üşümek insanı içine kapatıyordu

Denizin ufkuna gömülmüş bir hazine
Bunun peşine düşmüş üç genç
Ellerinde kalemle kazdıkları bu kuyu
Mezar olmuş onlara sonunda

İnanç keskin bir kılıç gibi parlıyordu
Kınından kanlar süzülüyordu
Ortodoks bir ilahi çalınmış
Gelecek kanlar içinde yerde yatıyordu

Sessizlik çöküyordu sonunda şehre
Cenazeler bulutlarla taşınmaktaydı
Bıyığı yeni çıkmış ergen çocuklar
Gözyaşları içinde babalarını uğurluyordu.