Son(suz)bahar Şiiri - Rumeysa Ekinci

Ömrümün sonbaharındayım,
Dökülüyorum yerlere bir bir, ve sonra süpürülüyorum bir çöpçü tarafından
Yağmurlar yağıyor damarlarım acıyor
Beslemiyor bu yağmur beni hayır dostlarım, öldürüyor
Her yağmur büyütmez, her yemek doyurmaz ve bazen de her sevgi iyileştirmez.
Yanlış öğretilen çağları geçtim de geldim bildim de geldim
Ömrümün sonbaharına ilkbaharı yaşayamadan geldim
Yaşımın yanına eklenirken artı birler oynamadı mimiklerim gülmedim,
Ölümüme her artı bir yaklaşmada ne diye sevineyim?
Zamanı yavaşlatmalıyım,
O halde daha çok acı çekeceğim ancak razıyım
Zamanı yavaşlatmalıyım, her yere devrilişimi daha çok hissederek her üstüme yağan kızgın lavdan yağmurları daha çok hissederek
Evet tüm bunları yaparak veda etmeliyim kendi sonbaharıma
Zamanı yavaşlatmalıyım daha çok acı görmek için
Zamanı
Zaman.
Ah!