Son Sözlerin Şiiri - Gül Su 2

Bugün çok geç kaldın,
Damarlarımda dolaşan kanını
akıttım dün gece.
Son damlasıda,ihanetinin eseriydi.
Şimdi...
bom boş bi evin,
Kirece çalmış yüzüyüm.
Bakma sen renkli duvarlarıma,
Gök kuşağı saçlarıma.
Saçımın renği yas değil haa.
Her bir rengi bir anımızı
yaşatacak zihninde.
Senden kalan son sözlerinin
suskunluğuyla,
Göz yaşlarımla
acılarımı konuşturuyorum
Bu sayfada.

Artık sustuklarımada susma vakti.
Düşünebiliyor musun?
Kirlenmişte olsa düşüncelerin;
Kirli düşüncelerine bile saygı duyuyorum.
Ama önce İkna olmam lazım...
Gözün aydın;
Yufka yüreğimi kaybettiğimi anladım..
Ne yazık ki...
O artık bir taş yumağı,
Bunun için çok üzgünüm...
Ama şükürki artık aldanmıyorum.

Artık susma vakti...
Her ne kadar haykırdıysam seni
Bıkmadan,usanmadan,
suya,toprağa...
Ve...
Her zerreme..
Derin iç çekişleri yankılandı
kulaklarımda. 
Sustuklarımada sustum artık,
Sol yanında arama beni sakın haa.
Her gidişinde ustura kesiği
izler bıraktın sırtıma,
Birde acımasızca yazdığın,
son sözlerin kaldı bu sayfada.

Ama sende haklısın,
O kadar yol eskittin ki,
O kadar çok bitirdinki bendeki seni.
Tabiki yeni yollar ararsın...
Şimdi duy beni...
Bu kadar kirlimiydi baktığın penceren.
Hiç mi vicdanın sızlamadı bu sözleri yazdırırken...
Üç kuruşluk insanlara satıp giderken,
Hiç mi düşünmedin dününü.
Yazık çok yazık.
Bu kadar acımasız olamazdın sen.
         
Ben bu acıyı kalbime bile
yakıştıramazken
Sen hayatımın tam ortasına bıraktın...
Canın sağolsun.
Belkide hata bende...
Sana yarama ilaç ol deyip,
Merhem ol sür demeyi
unuttum belkide...
Sana son sözüm...
Sen sen ol,
Benim imtihanım olma...
Çünkü...
Gidişimi izlersin karanlıklarda,
Kaybolacak dersin belki,
Ama şunu sakın unutma ha.
Yıldızları görünür kılan,
karanlıklardır.
İlk haline aşık son haline kırgınım