Son Şebnem Şiiri - Dağlar Özügüç

Hasretin benim için özgürlüğe küskün bir kafestir
Bu gün bile gelsen bana geç kaldın demektir
Ağızdan çıkmış bir yanlış yemin gibiyim
Sokakta gördüğün o biçare benim gölgemdir
Gelmeni gönülden özleyen çaresiz kalmış biriyim
Sıradan bir yara benim tercihim değildir
Senin acın bile fevkaledenin fevkindedir
Kazara yoluna çıkmış bir bahtsız bedeviyim
Düşen şu şebnem tanesi kalbimin resmidir
Gözyaşı dolu geleceğin afakı kaderdir
Dar ve ıslak çıkmaz sokağın köşesindeyim
Özlem bu köşede kalmış bir son haykırıştır
Yetim hayallerin sesi duyulmadı duyulmayacaktır
Beni düşünmeyin ben hayata son bakıştayım
Hoşçakalın ben artık son dönüşteyim